geen finish maar start

Het zal de geregelde bezoeker van deze site (en het bijbehorende forum) niet zijn ontgaan dat de laatste tijd wederom sterk in het teken staat van strijd om de godheid van God. Leringen als die van vrije wil (=God beschikt niet 100% over de menselijke wil) of dat het kwaad onbedoeld in de wereld is gekomen, worden in de strijd geworpen om God vooral toch maar geen GOD te laten zijn. De (vaak emotionele) tegenwerpingen overstijgen daarbij nooit het niveau van papierpropjes schieten tegen een rotswand. En de opponenten maar klagen dat het Goedbericht-standpunt zo 'hard' is... ;-)

Wie z'n verstand gebruikt, weet dat God er is. Dat is één. Maar... wie God vervolgens niet de credits geeft die God naar Zijn aard toekomen, die mist alsnog het uitgangspunt van logisch denken. De erkenning dat God GOD is, is geen resultaat van redeneren. Wie niet start bij dit gegeven zal er ook nooit (meer) uitkomen. Zo iemand verdwaald binnen de kortste keren in z'n eigen denken dan wel in dat van anderen. En dat niet alleen. Het gaat ook altijd ten koste van iemands innerlijke rust, vrede en blijdschap. Alleen de hartelijke erkenning dat God GOD is (en dat er dus nooit iets mis gaat aangezien alles een bedoeling heeft) vermag een mens te verlichten. Het geeft inzicht, uitzicht en doet een mens stralen.
Hoe ik dat allemaal zo zeker weet? Paulus formuleerde het zo:

Immers, hoewel zij God kenden, hebben zij Hem niet ALS GOD verheerlijkt of gedankt, maar (1) hun redeneringen zijn op NIETS uitgelopen, en (2) het is DUISTER geworden in hun ONVERSTANDIG hart.
Romeinen 1:21