verzoening door voldoening??

Bekend binnen de orthodoxie is de gevleugelde frase 'verzoening door voldoening'. Men bedoelt daarmee dat Jezus op het kruis van Golgotha de straf van God op de zonde plaatsvervangend zou hebben gedragen. Immers, zo is de gedachte, Gods toorn over de zonde moest gestild worden en aan de rechtseis van vergelding moest worden voldaan. Calvijn bracht dat zo onder woorden:

God is de mens een vijand geweest (…) God de Vader is door Christus’ offerande voldaan en verzoend; zijn gramschap is door deze Voorbidder gestild.

Mijn commentaar:

1. Nergens leert de Schrift dat God de mens ooit tot een vijand is geweest.
2. Nergens leert de Schrift dat Gód verzoend werd. "God was in Christus de wereld met Zich verzoenende...". Dus niet: Zich met de wereld verzoenende (2Kor.5:18,19). Wij worden met Gód verzoend en niet omgekeerd (Rom.5:10).
3. De offerande van Christus is niet Zijn slachting op Golgotha, maar de welriekende reuk die opsteeg toen Hij verrees en verhoogd werd.
4. Nergens leert de Schrift dat Gods gramschap of toorn, Jezus troffen op Golgotha. ".. de straf die ons de vrede aanbrengt" (Jes.53:5), was niet de straf die Gód Hem aandeed, maar de doodstraf die mensen Hem aandeden (Hand.13:28).
5. "God was in Christus de wereld met Zich verzoenende, door hun hun overtredingen NIET toe te rekenen" (2Kor.5:19). De leuze 'verzoening door voldoening' gaat er van uit dat God de overtredingen der wereld wél toerekende (nl. aan Zijn Zoon).
6. Waar de schuld betaald en voldaan zou zijn, zou vergeving vervolgens niet meer nodig zijn.

Het is waar, God spaarde Zijn Zoon niet. Maar niet door over Hem Zijn toorn uit te gieten (wat trouwens onrechtvaardig zou zijn), maar door Hem over te geven aan Zijn vijanden (Rom.8:32). Daardoor werd "de Man van smarten" verbrijzeld (Jes.53:10), tot een vloek (Gal.3:13) en tot zonde (2Kor.5:21). De drie uren van duisternis op Golgotha getuigen daarvan. Jezus werd toen niet door God verlaten, maar door God overgelaten, nl. in de handen van wettelozen ('verlaten' in Mat.27:46 is hetzelfde woord als 'overgelaten' in Hand.2:31 of Rom.9:29). De Vader was altijd met Hem, ook toen Hij door iedereen alleen werd gelaten ( Joh.16:32).
Jezus droeg de zonden, niet de straf op de zonden. De ongerechtigheden van het volk kwam op Hem neer (Jes.53:6). Maar het was ten onrechte dat men Hem hield...

... voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte.
Jes.53:4

Op het kruis zien we de climax van de vijandschap van de wereld. Desondanks zegt God: al spijkeren jullie Mijn Zoon aan het hout, Ik reken het jullie niet toe (2Kor.5:19). Sterker: juist zó ga Ik jullie het Leven geven! "Eén stierf voor allen..." (2Kor.5:15). Waarom? Om aan allen het Leven te geven. Leven dat de dood achter zich heeft! Dát is de boodschap van verzoening! Niet een God die de overtredingen van de wereld toerekent aan Zijn Zoon en daarin voldoening vindt. Wat een karikatuur! De boodschap van verzoening is: ondanks het kruis vergeef ik jullie! Het kruis is het ultieme bewijs van Gods liefde.