Op nummer een staat de vraag naar het vele kwaad in de wereld: als er een liefdevolle God bestaat, hoe zit het dan met al dat lijden? Een vraag die niemand onberoerd laat. In mindere mate geldt dat ook voor nummer twee: waarom nu juist het christendom te midden van de vele religies? Ook die vraag kan moeilijk verbazen sinds aanhangers van andere religies bij ons in de straat wonen.
Zeer opmerkelijk was echter de nummer drie uit Bakkers lijstje: hoe zit het precies met de drie-eenheid van God? Daar zijn Alpha-cursisten dus ook erg nieuwsgierig naar! Ik vermoed dat al heel wat cursusleiders zich daarover verbaasd hebben.
Want onder christenen is dit nauwelijks een issue. De leer van Gods drie-eenheid bevindt zich voor velen in de zolderbergruimte van hun geloofshuis. Ze zullen er niet direct afstand van doen, daarvoor is dit erfstuk uit het verleden hun te dierbaar. Maar wat ze ermee kunnen, weten ze eigenlijk niet. Het gaat er dan ook niet vaak over in de erediensten. Terwijl de oosterse kerk continu leeft bij het geheimenis van Gods drie-eenheid, is het in het Westen in het vergeetboek geraakt.
(...)
Persoonlijk heb ik diep respect voor al die vaak rand- en buitenkerkelijke Alpha-cursisten die verheldering over de drie-eenheidsleer zo hoog op hun verlanglijstje hebben staan, en die de gevestigde christenheid er daarom mee confronteren. Zíj voelen kennelijk aan wat wíj vergeten lijken, namelijk dat deze tot de kern van het christelijk geloof behoort.
Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar de antwoorden die zij gekregen hebben. Natuurlijk zal er gezegd zijn dat de drie-eenheidsleer een geheimenis is, dat wij met het verstand niet kunnen doorgronden. Terecht. Maar vervolgens zullen her en der toch ook wel weer de bekende voorbeelden uit het ondermaanse opgesomd zijn: vergelijk het met een vlag die drie banen heeft, maar toch één vlag is. Of denk aan de aggregatietoestanden van water: water, ijs en waterdamp zijn zeer verschillend, maar het is alledrie H2O. Zo proberen we de wiskundesom die we van de drie-eenheidsleer hebben gemaakt (hoe kan één tegelijk drie zijn?), op te lossen.
Wat is dat jammer! Want dit soort beelden verduisteren meer dan ze verhelderen, zoals Calvijn al inzag. De drie-eenheidsleer heeft namelijk niets van doen met hogere wiskunde....
Waar "het geheimenis van de heilige Drie-eenheid" volgens dr. van den Brink dan wél mee van doen heeft, doet hij in het navolgende uit de doeken. Nou ja, uit de doeken... hij maakt duidelijk dat het helemaal niet uit te leggen is!
De alarmerende eigenaardigheid van dit meest fundamenteel geachte dogma is, dat het doorsprekt is van volstrekt niet in de Bijbel voorkomende termen.
In de Bijbel vinden we NERGENS het woord Drie-eenheid.
In de Bijbel lezen we tientallen keren over God de Vader maar NERGENS over God de Zoon (wél over "de Zoon van God").
In de Bijbel lezen we NERGENS over "één Wezen maar drie Personen".
Enzovoort, enzovoort. Resultaat: geen mysterie maar een mistgordijn!
In de Bijbel is de leer omtrent de ene God en Zijn Zoon helder en duidelijk. Paulus schreef: "voor ons nochtans is er maar één God, de Vader..." (1 Kor.8:6). De Zoon "is het Beeld van de onzienlijke God, de Eerstgeborene van elk schepsel" (Kol.1:16). Waar en voorzover God gezien wordt, is dat per definitie Diens Beeld. En de Geest? Dat is niet (zoals men leert) 'de derde Persoon van de Godheid' maar "de Kracht van de Allerhoogste" (Luc.1:35). Niet iemand onderscheiden van de Vader of de Zoon want "de Heer nu is de Geest" (2Kor.3:18). Natuurlijk is daar nog véél meer over te zeggen (klik hier), maar de clou kan zonder moeite in een paar zinnen duidelijk worden gemaakt.
De theologie hult zich doelbewust in nevelen als het gaat om de identiteit van de Ene God en Zijn Zoon. In vrome maar in wezen ongelovige "woorden van menselijke wijsheid". Gelukkig dat het licht van Gods Woord de mistgordijn doet verdwijnen als sneeuw voor de zon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten