Gisteren was er de maandelijkse Bijbelavond in Rijnsburg. Het onderwerp was dit keer: waarom zouden we eigenlijk bidden? En die vraag is heel serieus bedoeld! Per slot van rekening: we hoeven God toch zeker niet te informeren over ons wel en wee. Hij is daar immers als geen ander van op de hoogte. En het idee dat we God in onze gebeden van advies moeten dienen of zelfs corrigeren is op z'n zachtst gezegd óók nogal hoogmoedig. Of moeten we als gelovigen vragen of God in onze behoeften wil voorzien? Dat mag natuurlijk, maar is het niet beter om naar Paulus te luisteren die ons verzekert dat God in AL onze behoeften NAAR ZIJN RIJKDOM, heerlijk voorziet (Filippi 4:19)? Hier past geen bidden maar DANKEN. Wie zich bewust is van de genade die God geeft, zonder maat, wordt als vanzelf "overvloeiend in dankzegging" (Kolosse 2:7). Zeker, we mogen zonder reserve onze wensen bij God uitspreken (Filippi 4:7). Maar, voegt Paulus er aan toe: "met dankzegging". Wij zouden God bij voorbaat danken in alles. Niet omdat we de garantie hebben te ontvangen wat we wensen, maar wél omdat God "boven bidden en denken" verhoort. Het was Luther die ooit terecht zei: we vragen God om zilver, maar Hij geeft goud.
"Wij weten niet wat we bidden zullen, naar wat moet zijn", schrijft de heiden-apostel in Romeinen 8:26. Maar hij voegt er twee verzen later aan toe: "wij weten dat God alle dingen doet medewerken ten goede...".
Waarom zouden we bidden? Tja... laten we vooral maar danken.
"... tot lof van de heerlijkheid zijner genade!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten